TASTE THE FLOOR
Someone said: “Blessed are those who do not need a kind of art to express themselves”. If art is indeed a way to express your feelings, then it is needless or even hard for someone to actually utter what his/her work is all about, as it embraces everything that cannot be said. However, if someone were interested in the story behind my pictures, then I would have to say that the people portrayed are people I know. I can see part of myself in some of them, whereas others have aspects of personality which I lack. I can almost see myself complete through them.
Δεν θυμάμαι από ποιον άκουσα τη φράση: «Είναι ευλογημένοι οι άνθρωποι που δε χρειάζονται καμία μορφή τέχνης για να εκφραστούν».
Αν ισχύει ότι η τέχνη είναι τρόπος έκφρασης, τότε είναι περιττό, ίσως και δύσκολο για κάποιον να εξηγήσει με λόγια αυτά που θέλει να πει με τα έργα του, εφόσον σε αυτά περιλαμβάνονται όλα όσα δε μπορεί να αρθρώσει με τον λόγο.
Αν ωστόσο, θα ήθελε κάποιος να μάθει την ιστορία που κρύβεται πίσω από τις εικόνες μου, τότε θα αναφέρω πως οι πρωταγωνιστές αυτών, είναι άνθρωποι οικείοι. Μερικοί, σε μεγάλο βαθμό, μου θυμίζουν τον εαυτό μου και αποτελούν, τηρουμένων των αναλογιών, προβολή του, ενώ άλλοι συνοψίζουν κάποια στοιχεία που μου λείπουν και θα ήθελα να έχω. Σε αυτά τα πρόσωπα βλέπω τον εαυτό μου σχεδόν ολοκληρωμένο.
