Ιωάννα Ζηκίδου – Ioanna Zikidou

Γεννήθηκε το 1971, κατάγεται από το Διδυμότειχο Έβρου. Το 1994 αποφοίτησε από το Τμήμα Προσχολικής Αγωγής ΑΠΘ. Το 2017 αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών, Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων τεχνών, παρακολουθώντας στο 3ο Εργαστήριο Ζωγραφικής και διδάσκοντα το Γιώργο Τσακίρη. Έχει οργανώσει τρεις ατομικές εκθέσεις στη Δράμα και την Αλεξανδρούπολη. Έχει πολλές συμμετοχές σε ομαδικές εκθέσεις.

Στη δουλειά μου ερευνώ το συνδυασμό και τη διάκριση της διατήρησης, του εγκλωβισμού, της αίσθησης, της δομής και της εικόνας σε μία διαρκή εναλλαγή. Στο εργαστήριο χρησιμοποιώ την αντίθεση ανάμεσα στα φυσικά και βιομηχανικά υλικά, όπως οι βίδες, το μεταλλικό πλέγμα, κελύφη αυγών, κερί και κόσκινα με ένα τρόπο που ενθαρρύνει την αποδέσμευση από τις υποθέσεις του θεατή σε σχέση με τη λειτουργία, επιτρέποντας ένα νέο περιεχόμενο να αποκαλυφθεί. Με την ανάπτυξη στο χώρο σχολιάζονται σκέψεις σχετικά με την ανθρώπινη κατάσταση, την Ιστορία, την ταυτότητα, την αντίληψη της πραγματικότητας και το προσφυγικό ζήτημα περιλαμβάνοντας το θεατή και τις προεννοήσεις του.

Ά-τοπος Μνήμη

Ιστορικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης Οκτώβριος 2018

Ο τόπος, η καταγωγή, το υλικό και η ιστορία αποτελούν τους κεντρικούς άξονες της νέας ατομικής έκθεσης της εικαστικού Ιωάννας Ζηκίδου. Η πολυδιάστατη αυτή καλλιτέχνης επιστρέφει στις ρίζες και τον τόπο της για να σκιαγραφήσει μια ιστορία που επαναλαμβάνεται. Μέσα από την σύγχρονη αφήγηση της παράδοσης, ο θεατής γίνεται κοινωνός της αέναης κυκλικής πορείας της ιστορίας. Η ανθρώπινη κατάσταση, οι γεωγραφικές ταυτότητες και οι πολιτικές της ηγεμονίας, έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο, επηρεάζουν και αναδιαμορφώνουν την κοινωνική ισορροπία. Η ιστορία και η μνήμη διαφυλάσσονται μέσα από τα ίδια τα έργα. Η σκιαγράφηση της πορείας των προσφύγων, ο μποχτσάς, ασήκωτος πλέον, στον οποίο κουβάλησαν τις μνήμες της πατρίδας, ο ξεριζωμός αλλά και η ανάγκη δημιουργίας μιας νέας πατρίδας. Όπως και τα καθημερινά, οικεία αντικείμενα. Τα κόσκινα, κάποτε απαραίτητα στην καθημερινή ζωή, χρηστικά. Τώρα όμως δημιουργούν μια νέα εικόνα, αλλαγμένα και απομακρυσμένα από την αρχική τους χρήση. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται υιοθετούν και αυτά συμβολικό χαρακτήρα. Οι βίδες και το πλέγμα προσδίδοντας τον βιομηχανικό τρόπο ζωής, ενώ τα τοπικά υλικά όπως τα αυγά, οι κλωστές και το βαμβάκι, τον παραδοσιακό, φυσικό τρόπο ζωής. Το πάντρεμά τους οδηγεί αναμφίβολα σε μια νέα ισορροπία, η οποία όμως έχει επέλθει από την βίαιη εναλλαγή των συνθηκών. Βίαιη είναι άλλωστε και η προσφυγιά. Τα in situ έργα της Ζηκίδου, έργα δηλαδή που δημιουργήθηκαν για τη συγκεκριμένη έκθεση και λαμβάνοντας υπόψη τον εκθεσιακό χώρο που θα αναπτυχθούν, αφηγούνται μέσα από το παρελθόν και την προσφυγιά, μια νέα πραγματικότητα.

Βίκυ Κωνσταντινίδου

Ιστορικός Τέχνης

She was born in Alexandroupoli in 1971. She is a graduate of Pre-school Education of AUTh. in 1994. She is a graduate of the School of Visual and Applied Arts in 2017 of the Aristotle University of Thessaloniki. She organized three solo exhibitions and participated in several group exhibitions.

My work explores the combination and the distinction of preservation and entrapment, of feeling and structure, of image and concept in a constant replacement.

Through my practice I use the contradiction between natural and industrial materials, such as screws, iron net, egg shells, wax and sieves, in a way that encourages a detachment from a viewer’s assumptions of function and purpose allowing a new context to reveal itself. Thoughts about the human condition, memory, history, identity, perception of reality, refugee issues, are commented in my installations including the viewer and his ideas.

artziki.blogspot.gr

@zikidouioanna

https://diastixo.gr/