Η Κορίνα Καμαλακίδου γεννήθηκε το 1995 στον Βόλο. Το 2013 εισήχθη στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΑΠΘ και είναι απόφοιτος από το εργαστήριο της χαρακτικής με διδάσκοντα τον κ. Μανώλη Γιανναδάκη.
Οι αντιθέσεις ανάμεσα στο συνειδητό και το ασυνείδητο, το πραγματικό και το φανταστικό καθώς και η καταγραφή αυτών των σκέψεων σε εικόνες αποτέλεσαν για εμένα το κεντρικό ζήτημα εννοιολογικά και μορφοπλαστικά.
Στη δουλειά μου αυτή μέσω των χαρακτικών πράξεων προβαίνω στην δημιουργία όλων αυτών των σχημάτων με σκοπό να εξωτερικευτούν οι εικόνες που ξαφνικά δημιουργούνται μπροστά μου κατά την διάρκεια της αναζήτησης και κατασκευής του τελικού αποτελέσματος. Τα σχήματα αυτά φέρνουν πάνω τους μικρά στοιχεία που μπορούν να μας θυμίσουν γνώριμες σε μας εικόνες χωρίς να είναι απαραίτητα αυτός ο σκοπός τους. Εκτός από την οπτική απελευθέρωση αυτών των εικόνων, που έχω ήδη αναφέρει ως εννοιολογικό ζήτημα, σημαντικό στοιχείο αποτελεί για μένα η αναζήτηση και καταγραφή της πορείας των συνθετικών και ανασυνθετικών τεχνικών διαδικασιών. Εξελίσσεται διαρκώς στην έρευνά μου ένα παιχνίδι όψεων και κατόψεων των σχηματικών θέσεων. Αυτή η διαδικασία προσδιορίζει τον οριστικό τρόπο με τον οποίο τοποθετούνται οι φόρμες-μοτίβα στο πλαίσιο του χαρτιού. Επίσης καθορίζει το πως η κάθε μία χαραγμένη μήτρα που επεξεργάζομαι θα αποκτήσει αυτόνομη αξία κατά την εκτύπωση αλλά και το πώς αλληλεπιδρά με τις υπόλοιπες έως το τελικό στάδιο ολοκλήρωσης του κάθε έργου. Αυτό το παιχνίδι μορφών και διαδικασιών έχει σαν αποτέλεσμα την αναδημιουργία και την ανασύνθεση μιας πρωταρχικής εικόνας κάτω από διαρκώς ανανεούμενες συνθήκες εικονοποίησης.
Το τελικό αποτέλεσμα των έργων μου, προκύπτει από την ανάπτυξη όλων αυτών των διαδικασιών που αποτελούν ξεχωριστά στάδια σε κάθε έργο. Ξεκινώ αρχικά με τις σχεδιαστικές απεικονίσεις και στη συνέχεια τις εξελίσσω σε κολλάζ, με την βοήθεια ομοιοτυπιών-φωτοτυπιών, ώστε να καταλήξω στις συνθετικές λύσεις που με ικανοποιούν περισσότερο, κόβοντας στην συνέχεια τον τσίγκο σε μορφοποιημένες ανάλογα μήτρες. Έτσι παρέχεται στα έργα η δυνατότητα οργανικής ανάπτυξης των μοτίβων και εξασφαλίζεται η ροή προς την ολοκλήρωση της σύνθεσης στο χαρτί με την διαδοχική εκτύπωση τους. Οι χαρακτηριστικές επαναλήψεις λειτουργούν ως επικαλύψεις από φόρμα σε φόρμα, εξυπηρετώντας όλο και περισσότερο το παιχνίδι της συνθετικής διαδικασίας στο οποίο αναφέρθηκα παραπάνω.
Εκθέσεις:
2018 “ χρώμα, χάραξη, χώρος”, Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη, Ελλάδα
2017 “2nd Biennale of Ex Libris 2015 For Greek & Indian Engraving Students On ancient Greek Tragedy”, LOLA NIKOLAOU GALLERY, Θεσσαλονίκη, Ελλάδα
2017 “Ode to sea”, Βίλλα Μπιάνκα, Θεσσαλονίκη, Ελλάδα
2017 “Beyond All Confines”, Galerija Fakulteta, Βελιγράδι, Σερβία
2017 ”58 + 26”, Γενί Τζαμί, Θεσσαλονίκη, Ελλάδα
2016 “Ode to sea”, Hellenic Foundation for culture, Odessa, Ukraine
2016 “Ode to sea”, ΚΕΝΤΡΟ ΧΑΡΑΚΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ – ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΑΣΩΣ ΚΑΤΡΑΚΗ, Αιτωλικό, Ελλάδα
2016 ” Εικαστικοί διάλογοι με την πόλη”, Γενί Τζαμί Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη, Ελλάδα
2016 έκθεση σπουδαστών του Εργαστηρίου Χαρακτικής (Εκπαιδευτική ομάδα του καθ. Μανόλη Γιανναδάκη), του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, γκαλερί της Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου του Novi Sad, Novi Sad, Σερβία
2016 ” Beyond All Confines”, UNIVERSITY OF ARTS SUMMER SCHOOL, Βελιγράδι, Σερβία
2015 “The city of Alexandria = Thessaloniki 45 + 5 visual suggestions”, Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, Θεσσαλονίκη, Ελλάδα
2015 “Ode to sea”, Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά, Αθήνα, Ελλάδα
2014 “Slight Form”, Παπατζίκου Gallery, Βέροια, Ελλάδα
Korina Kamalakidou was born in Volos, Greece in 1995. In 2013 she entered in Fine and Applied Arts in Aristotle University of Thessaloniki, Greece and she graduated from the laboratory of engraving with the professor Manolis Giannadakis.
The differences between the conscious and the unconscious, the reality and the imagination and the depiction of these thoughts in pictures are my main semantic and illustrative interest.
In this thesis, using engraving techniques, I proceed in the creation of these shapes in order to externalise the pictures that are created in front of me while I seek and produce the final result. These shapes bear small elements that can remind us familiar pictures, but their role is not limited to this. Apart from the visual release of these pictures, which I have already explained as a semantic issue, it was also important for me to seek and record the course of the formulation and reformulation procedures. During my research, a constant evolution of a game of aspects and dimension is taking place. This procedure defines the definite way with which the forms-motives are placed in the framework of the paper. It also determines how each engraved matrix which I process will gain autonomous value during its printing, as well as the way it interacts with the other matrices until the final stage of completing each project. This game of forms and procedures results in the recreation and the reformulation of a primary image under continuously revolving virtualization conditions.
The final result of my works of art is the outcome of the development of all these procedures, each of which constitutes a separate stage in every work. I start with the visual design and then I proceed with their collage, using identical copies/photocopies, in order to end in the compositional solutions that satisfy me more and then I cut the tin in accordingly shaped matrices. As such, my projects are given the possibility of the motives’ organic development and we ensure the flow of the procedure of completing the composition on paper will be smooth, with their consecutive printing. Their characteristic repetitions function as form-to-form coating, increasingly contributing to the game of the formulating procedure which I mentioned above.
Άτιτλο 1, οξυγραφία, 50×50, 2018
Άτιτλο 2, οξυγραφία, 50×50, 2018
Άτιτλο 4, οξυγραφία, 50×50, 2018
Άτιτλο 5, οξυγραφία, stencil, 50×70, 2018
Άτιτλο 6, οξυγραφία, stencil, 50×70, 2018
Άτιτλο 7, οξυγραφία, stencil, 50×70, 2018