Ζήσης Μπλιάτκας – Zisis Bliatkas

Υπάρχουν φορές που αναρωτιέται κανείς περπατώντας στο κέντρο μιας μεγαλούπολης το οποίο κατακλύζεται από γιγάντια κτίρια με γραφεία και εταιρείες…Επιτρέπονται οι τουαλέτες σε αυτά τα μεγαθήρια;

Την ίδια αίσθηση έχει κάποιος όταν βρίσκεται σε ένα επιστητό φτιαγμένο από νεκρούς και ζωντανούς. Όταν πάει να κάνει κάτι στο απέραντο παρκέ, εκεί που στήνονται όλα από όλους.

Ο ίδιος ο καλλιτέχνης που βλέπει έναν αδιαίρετο αχανή μπουφέ που χωρούν όλα, και πηγαίνει να στεγαστεί από το μεγάλο τραπέζι και να φάει, τότε είναι που διακρίνει τα φιλετάκια, τα ντοματίνια που ξαπλώνουν στα μαρούλια και είναι εκείνος ο χρόνος που το βλέμμα αποφασίζει να επιμεριστεί πολλαχώς και να πάρει αποφάσεις ζωγραφικές για το τί θα φάει πρώτα, αν τα τυροπιτάκια είναι πιο ζεστά από τις κρέπες, μπερδεύει τον πουρέ με την πατάτα και συμμετέχει όπως-όπως στην πολυπλοκότητα.

Σε εκείνον τον απέραντο χώρο θέλω να σκέφτομαι τη δουλειά μου. Από αυτήν απολαμβάνω τη συνεχή και ασταθή αφήγηση κάποιας ίντριγκας.

Τα έργα που ακολουθούν είναι μια επιλογή εικόνων φτιαγμένων στο ms Paint ένα πρωτόλειο και περιορισμένο πρόγραμμα για ζωγραφική στον υπολογιστή. Ο λόγος που ζωγραφίζω σε αυτό το πρόγραμμα είναι διότι καθυστερεί εκ των πραγμάτων τη διαδικασία και την περιπλέκει σε βαθμό που ο περιορισμός αυτός να απαιτεί όλο και περισσότερες “πατέντες”. Η μεσολάβηση του υπολογιστή και του εκτυπωτή παγώνουν την επιφάνεια, ακυρώνουν το βάθος, τη φυσικότητα και την αυτόνομη ενέργειά της και δίνουν αυτό που ίσως προσπαθούσε να πετύχει μια βυζαντινή ή μια Pop εικονογραφία. Κρυσταλλωμένο υπερβατικό χώρο.

Έτσι αυτά τα έργα χάσκουν ανάμεσα στην ελαφρότητα του ευτελούς και στη σοβαρή εγγύηση της Ιστορίας της τέχνης.